இதயமில்லா உலகத்தின் இதயம்....

இதயமில்லா உலகத்தின் இதயம்


மதுரையில் நான் பணியாற்றிக் கொண்டு இருந்த காலம்.என்னோடு ஆந்திராவைச் சேர்ந்த ஒருவர் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தார். வெள்ளிக்கிழமை மதியத்திற்கு மேல் பரபரப்பாக இருப்பார்.இரவு பஸ்மூலமாகவோ,அல்லது ரயில் மூலமாகவோ சென்னை கிளம்பி விடுவார்.சனிக்கிழமை மதியம் கிண்டியில் "அஸ்வமேத யாகம்". அன்று இரவு பங்களுரு.ஞாயிரு அங்கு குதிரை யாட்டம். இரவு பஸ்பிடித்து மதுரை வந்துவிடுவார். போகமுடியவில்லையென்றால், மதுரையில் உள்ள "புக்கீ" களிடம் பணம் கட்டுவார். நிகர லாபம் அவருடைய பாண்ட், சட்டை, உள்ளாடை வரை கடன். அலுவலகம் வரமுடியாது. கடன் காரர்கள் பிடித்துக் க்கொள்வார்கள்.அலுவலகம் வருவதில்லை.எங்கே போனார் என்பது இன்று வரை தெரியாது. பாவம்.அவருடைய மனைவி இரண்டு பெண்குழந்தைகளொடூ தவித்துப் போனர்.ராஜினாமா கடிதம் கொடுத்திருந்தாலாவது வருங்கால வைப்புநீதி, பணிக்கொடை ஆகியவற்றை வாங்கித்தரமுடியும். நிர்க்கதியாய், நிராதரவாய் விட்டுப் போய் விட்டார்.

அப்பொதெல்லாம் வைகை ஆற்றில் தண்ணீருக்காக நட்ட நடுவில் ஊத்து போட்டிருப்பார்கள். நண்பரின் மணைவி குளிக்கப் போவதாக பக்கத்து வீட்டில் சொல்லிவிட்டு மாற்றுத்துணியை குடத்தில் ஒளித்து வைத்துக் கொண்டு சென்றுவிட்டார்.இரண்டு பெண்குழந்தகளொடு அவர் எங்கே சென்றார் என்பது தெரியாது.இது நடந்து பதினைந்து வருடமிருக்கும்.

ஒருமுறை சென்னையிலிருந்து பஸ்ஸில் மதுரை வந்து கொண்டிருந்தேன் மாமண்டூர் அருகிள் உணவிற்காக வண்டி நின்றது. நான் சாலையில் நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.சாலையில் ஆணும் பெண்ணுமாக கூட்டம்கூட்டமாக .பொய்க்கொண்டிருந்த்தார்கள்.லட்சக்கணக்கில் செவ்வாடை உடுத்தி அம்மா "சக்தி" வழிபட்டுக்காக மேல்மருவத்தூர் நேர்த்திகடன் செலுத்த சென்று கொண்டிருக்கிறார்கள். எனக்கு "குரு,குரு" என்ற உஅணர்வு ஏற்பட்டது. ஒரு அம்மா தயங்கியபடி என்னையே பார்துக்கொண்டிருக்கும் உனர்வு தட்டியது. நானும் அவரைப் பார்த்தேன்.என் வயிறு கலங்கியது.

"ஐயா! நல்லா இருக்கீங்களா? என்னத்தெரியுதா?"

அதே அம்மையார்தான் .இப்போது சென்னையில் இருக்கிறாராம். கடங்காரர்களுக்கு பயந்து சோல் லாமல் கிளம்பினாராம்.சென்னயில் அண்ணன் வீட்டில் அடக்கலம்.அண்ணன் ஒர்க்ஷாப்பில்மெக்கானிக். எத்துணை நாள்முடியும்.ஐந்துவருடமிருந்திருக்கிறார். பின்னர் ஒடிப்போன கணவரின் சகோதரர் வீட்டில் இருந்திருக்கிறர்.மைத்துனர் ஆட்டோ ஓட்டுனர்.பெண்குழந்தகள் பெரியவர்களாகிவிட்டனர்தனியாக வந்துவிட்டனர். மூத்தவள் "கார்மண்ட்" கம்பெனியில் வேலைபார்க்கிறாள்.இரண்டாமவள் ஒரு மருந்துக்கடையில் "சேல்ஸ்கேர்ல்." எனக்கு பிறகு இந்தப் . பெண்களின் கதிஎன்ன? இவங்களுக்கு ஒரு கலயாணம் காட்சி பண்ணனுமே? நிராதரவான எனக்கு அந்த "அம்மா சக்தி" தான் துணை" அவகிட்ட போறேன்"என்றார்.

இவர்களுக்கு யார் துணை? " அம்மா! நான் மதுரைல தான் இருக்கேன். "என் சட்டப் பையிலிருந்து நூறு ரூ தாளை எடுத்துக் கொடுத்து' பிள்ளை களுக்கு எதாவது பணியாரம் வாங்கிட்டு போங்கம்மா! என்றென்.

"ஐயா! திரும்பி போக காசிலாமத்தான் வந்தென். "அம்மா சக்தி" தான் உங்ககிட்ட நூறு ரூ கொடுத்து விட்டுருக்கா. இல்லைனா நீங்கயாரு/ நான் யாரு? உங்கள இந்த ரோட்ல சந்திக்க முடியுமா? சக்தி மகிமையே தனிதான் என்றார்.கூட்டத்தொடு கலந்து நடக்க ஆரம்பித்தார்.

ஏதுமற்றவர்கள், ஏனோதானோக்கள்,ஆதரவற்றவர்கள் விடும்பெருமூச்சின் பெருமூச்சுதான் இறைநம்பிக்கை.

இதயமற்ற உலகின் இதயம் தான் இறைநம்பிக்கை

ஆன்மா மரத்துப்போன வர்களின் ஆன்மாதான் இறை நம்பிக்கை என்றார் மார்க்ஸ்.

தலைவலி வியதியின் அறிகுறி.வியதியைக் காண வேண்டும். மதம் தலைவலிதான் என்றார்

பதிவர் அப்பாதுரை அவர்கள்

ஜண்டு பாம்,டைகர்பாம் இந்த தலைவலியைப் போக்காது என்றர் என் அருமை கவிஞர் சிவகுமரன்

அனுபவம் இவர்களை மார்க்ஸை நெருங்க வைக்கிறதோ!